فروشگاه فایل

مقدمه و معرفي

اهميت فولاد  در تمدن بشري و نقش ويژه آن در صنعت، کشاورزی و زمينه هاي گوناگون زندگي كنوني بر كسي پوشيده نيست. امروزه بخش اعظمي از تجهيزات بيمارستاني، وسايل، ابزار و دستگاه هاي پزشكي، دندان پزشكي و آزمایشگاهی هاي تشخيص طبي با استفاده از انواع آلياژ هاي فولادي ساخته مي شود. از سوي ديگر برخي از انواع فولاد زنگ  نزن هم به عنوان بيو مواد فلزي در پزشكي و دندان پزشكي مصرف مي شود. در واقع، از ميان انواع فولاد هاي موجود، آلياژ فولاد زنگ نزن براي استفاده در کاربرد هاي پزشكي مناسب تشخيص داده شده است. نوعي از اين گروه براي تهيه كاشتني ها  ، وسايل تثبيت شكست داخلي  ، پيچ ها و سيم ها    و صفحه شكسته بندي   در پزشكي و ساخت و تهيه سيم هاي ارتودونسي  ، ابزار هاي معالجه ريشه   دندان مثل سوهان سوزني و برقو  ، كاشتني دنداني  و تاج يا روكش پيش ساخته  در دندان پزشكي مصرف مي شوند] 22[.

فولاد زنگ نزن همچنين به طور گسترده اي در كاربرد هاي پزشكي و دندان پزشكي نظير توليد ابزارها و وسايل دنداني همچون تيغ چاقوي جراحي  ، انبر جراحي  و گيره هاي دندان مصنوعي   مصرف مي شوند.

فولاد ها در گستره ي وسيعي از تركيب شيميايي در دسترس مي باشند كه هر يك خواص ويژه اي دارند و براي كاربرد خاصي طراحي و تهيه شده اند. يكي از دلايلي كه سبب شده تا آلياژ هاي فولادي از نظر مصرف تا به اين حد عموميت و گسترش پيدا كنند اين است كه محدوده ي خواص مكانيكي كه فقط با تغيير اندكي در تركيب شيميايي پديد مي آيد، گسترده و وسيع است.

قبل از معرفي فولاد زنگ نزن به دندان پزشكي در دهه 1930 ميلادي و مطرح شدن كاربرد هاي آن، تنها ماده اي كه مشخص گرديده بود مقاومت خوردگي كافي دارد، طلا بود. فولاد زنگ نزن استحكام كششي  بالايي دارد و به شكل فنر (سيم انعطاف پذير و كشسان) در وسايل ارتودونسي متحرك  بكار مي رود. اين آلياژ همچنين در وسايل ثابت  براي ساخت نوار  ، براكت  و سيم آرك  معروف است. سيم ارتودونسي از آلياژي ساخته مي شود كه با نام فولاد زنگ‌نزن آستنيتي  پايدار شده است.آلياژ ديگري كه براي تهيه سيم ارتودونسي بكار مي رود، فولاد زنگ نزن آستنيتي پايدار شده  است]23[.

اولين فولادي كه براي تهيه كاشتني بدون مورد استفاده قرار گرفت، آلياژ فولاد 18 درصد كرُم و 8  درصد نيكل (نوع 18-8 و يا در دسته بندي جديد نوع 302) بود كه از فولاد واناديم دار مصرفي براي تهيه صفحه شكسته بندي، قوي‌تر و مقاوم خوردگي آن نيز بيشتر بود ]24[.  فولاد واناديم دار به مدت طولاني براي كاربرد هاي كاشتني مصرف نشد زيرا مقاومت خوردگي آن كافي نبود. پس از آن، فولاد زنگ نزن 18 درصد كرُم و 8 درصد نيكل موليبدن دار معرفي شد كه به منظور اصلاح مقاومت  در برابر خوردگي در آب‌نمك، حاوي موليبدن بود. اين آلياژ با نام فولاد زنگ نزن 316 شناخته شد. در دهه ي 1950، كربن فولاد زنگ نزن 316 از 08/0 درصد وزني به حداكثر 03/0 درصد وزني كاهش يافت تا مقاومت خوردگي بهتري در آب‌نمك حاصل شود. اين آلياژ با نام فولاد زنگ نزن 316 ال معروف شد ]25[.